Thursday, March 28, 2013

မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေသာင္း တုိးျမႇင့္ခန္႔မည္

မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမ တစ္ေသာင္း တုိးျမႇင့္ခန္႔မည္

သင္ၾကားေရး ဆရာ၊ ဆရာမအင္အား လိုအပ္ခ်က္ရွိေနသည့္ အေျခခံပညာ ေရးက႑အတြက္လာမည့္ပညာ
သင္ႏွစ္အမီ မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမ အင္အား တစ္ေသာင္း တုိးျမႇင့္ခန္႔ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ အဆင့္ျမင့္အရာရွိႀကီးတစ္ဦးက မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားသည္။


"ေနရာေဒသအလုိက္ လိုအပ္ခ်က္အရ အင္အားျဖည့္တင္းတဲ့သေဘာပါ။ ေဒသအားလုံးမွာ မူျပ
ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ခန္႔ထားျဖည့္ဆည္းသြားမွာပါ။ ဦးစား ေပးအေနနဲ႔ လုိအပ္ခ်က္ရွိနယ္ေတြကို
ဦးတည္ျဖည့္ဆည္းသြားမယ္။ မူလတန္းျပ တစ္ေသာင္း၀န္းက်င္ေလာက္ ခန္႔အပ္သြားပါမယ္" ဟု
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ပညာေရးစီမံကိန္းႏွင့္ ေလ့က်င့္ေရးဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္
ဦးကိုကုိတင္က ေျပာၾကားသည္။
သင္ၾကားေရးဆရာ၊ ဆရာမအင္အား ႏွစ္သိန္းနီးပါးရွိသည့္ မူလတန္းႏွင့္ မူလြန္ အဆင့္ အေျခခံ
ပညာေရးက႑ အင္အားျဖည့္တင္းရာ၌ နယ္ေဒသမ်ားတြင္ လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆြဲခန္႔ ဆရာ၊
ဆရာမမ်ားအား ဦးစားေပးခန္႔ အပ္သြားမည္ဟု သိရသည္။


မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္း၊ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားအတြက္ အေထြေထြလုပ္သား
၀န္ထမ္း၊ အငယ္တန္းစာေရးရာထူးႏွင့္ ႐ံုးအကူေနရာမ်ားအတြက္ ၀န္ထမ္းေလွ်ာက္လႊာမ်ား ေခၚယူ
ျခင္းကို ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာမ်ားတြင္ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔မွ စတင္ၿပီး ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာနမွ
ေၾကညာခဲ့သည္။

မူလတန္းျပဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္း ေနရာေလွ်ာက္ထားလုိသူမ်ားအေနျဖင့္ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္
ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေျဖဆုိရမည္ျဖစ္ၿပီး လာမည့္ပညာသင္ ႏွစ္အမီ သင္ၾကားေရးဆုိင္ရာ သင္တန္းမ်ား
ကိုလည္း ေမလအတြင္း တက္ေရာက္ရမည္ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဦးကိုကုိတင္က ေျပာၾကားသည္။

အစုိးရအဖြဲ႕အေနျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ ပညာေရးအသုံးစရိတ္ကို တုိးျမႇင့္သုံးစြဲသြားမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၂၀၁၂-၁၃
ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ေငြက်ပ္ဘီလ်ံ ၆၀၀ ေက်ာ္ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ္လည္း လာမည့္ပညာသင္ႏွစ္
အတြက္ ေငြက်ပ္ ဘီလ်ံ ၉၀၀ အထိ တုိးျမႇင့္သုံးစြဲမည္ဟု ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း ကယားျပည္နယ္
သုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ခရီးစဥ္တြင္ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာ စုိင္းေမာက္ခမ္းက ေျပာၾကားခဲ့ဖူး
သည္။

ျပည္ေထာင္စုအစုိးရအဖြဲ႕၏ မလုိအပ္ေသာ ႐ံုးအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူအသုံးျပဳရန္လ်ာ
ထားသည့္ ေငြက်ပ္ ဘီလ်ံ ၃၀ ေက်ာ္အား အေျခခံ ပညာေရးက႑တြင္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရန္
ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းတြင္ သေဘာတူညီခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

၂၀၁၃-၁၄ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ပညာေရးက႑ ဘတ္ဂ်က္တုိးျမႇင့္ရရွိခဲ့ရာ ပညာ ေရး၀န္ႀကီးဌာနအေန
ျဖင့္ မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမအင္အား ျဖည့္တင္းျခင္း အျပင္ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား တည္
ေဆာက္ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ပညာေရးမႉး႐ံုးမ်ား တုိးခ်ဲ႕ျခင္း၊ ေဆာက္လုပ္ျခင္းတုိ႔ အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀
အသုံးျပဳသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာေရးစီမံကိန္းႏွင့္ ေလ့က်င့္ေရးဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္
ဦးကိုကိုတင္က ေျပာသည္။

"ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြျဖစ္လာဖုိ႔ ျပင္သင့္တာျပင္၊ အသစ္ေဆာက္သင့္
တာ ေဆာက္သြားဖုိ႔ရွိပါတယ္။ အသုံးျပဳဖုိ႔ အႏၲရာယ္အဆင့္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြ လည္းရွိေနပါတယ္။
ပထမအေနနဲ႔ အေျခခံပညာေက်ာင္း တစ္ေထာင္ ေလာက္ကို ဦးစားေပးျပဳျပင္သြားဖုိ႔ ရွိတယ္" ဟု
ဦးကိုကုိတင္က ေျပာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တုိင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ ပညာေရးမႉး႐ုံး ၁၈ ႐ုံးႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႉး႐ုံး
ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည့္အနက္ လာမည့္ပညာသင္ႏွစ္မွ စတင္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလုံးရွိ ခ႐ိုင္ ၅၂ ခ႐ိုင္
တြင္ ခ႐ိုင္ပညာေရးမႉး႐ံုးမ်ား တုိးခ်ဲ႕ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ အသစ္တည္ေဆာက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္တြင္ ပညာေရးက႑ အတြက္ စုစုေပါင္းအသုံးစရိတ္၏ ၄ ဒသမ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္းအသုံးျပဳ
ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ၅ ဒသမ ၈၄ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ တုိးျမႇင့္ သုံးစြဲသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၌ အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ၂၀၁၃ - ၂၀၁၄ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရ၏ ရသုံးခန္႔မွန္း
ေျခေငြစာရင္းအရ သိရသည္။

သတင္း- ျမန္မာတိုင္းမ္

Monday, March 18, 2013

အိပ္စက္ေနတဲ့သူရဲေကာင္းေတြ – ပိုလန္ဒ႑ာရီ



အိပ္စက္ေနတဲ့သူရဲေကာင္းေတြ – ပိုလန္ဒ႑ာရီ

Published By Myat Shu On Sunday, October 14th 2012. Under ပံုျပင္, ဘာသာျပန္, မ်က္ရႈ    
Wladyslaw Skoczylas (1883-1934)
ဥေရာပတိုက္မွာရွိတဲ့ ပိုလန္ႏိုင္ငံဟာ သူရသတၱိ ျပည့္၀တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ အမိေျမလို႔ ထင္ရွားပါတယ္။ ရဲစြမ္းသတၱိ ျပည့္၀တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဆံုးဘူး။ သူတို႔ဟာ ပီဆာနာေတာင္ေျခက လိုဏ္ဂူႀကီးတစ္ခုထဲမွာ အိပ္စက္ အနားယူေနရင္းနဲ႔ ပိုလန္ႏိုင္ငံကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အသင့္ရွိေနတယ္လို႔ ပိုလန္လူမ်ိဳးေတြက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းကေပါ့ကြယ္။ “ပီဆာနာ” ေတာင္ေျခက ရြာကေလးမွာရွိတဲ့ ပန္းပဲဖိုထဲကို ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း လူတစ္ေယာက္ဟာ ျဗဳန္းစားႀကီး ၀င္လာသတဲ့။ ျမင္ေနက် ေတြ႔ေနက် မဟုတ္ေတာ့ ပန္းပဲဆရာႀကီးလည္း အံ့အားသင့္ သြားတာေပါ့။ အဲဒီ ဗလေတာင့္ေတာင္နဲ႔ လူစိမ္းဟာ ပန္းပဲဆရာႀကီးကို ဒီလို ေျပာလိုက္သတဲ့။
“ဒီမယ္ ပန္းပဲဆရာႀကီး။ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ အလုပ္တစ္ခု အပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ တန္ဖိုးလက္ခ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ခ်ီးျမွင့္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္ မဖြာနဲ႔ဗ်ာ။ ဒီအလုပ္ လုပ္တာကို သိုသိုသိပ္သိပ္ လုပ္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဇနီးသည္ကိုေတာင္ မေျပာပါနဲ႔။”
ဒီလိုဆိုေတာ့ ပန္းပဲဆရာႀကီးကလည္း “ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ .. မိတ္ေဆြရဲ႕ သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေစရပါမယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီေတာ့ အဲဒီလူစိမ္းဟာ သူ႔ရဲ႕ ကုတ္အက်ီထဲက ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ေပးၿပီး “ဒီေရႊေခ်ာင္းနဲ႔ ျမင္းသံခြာ လုပ္ေပးပါ” လို႔ ဆိုသတဲ့။ ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ အဲဒီေရႊေခ်ာင္းကို လံုထဲ ထည့္ၿပီး က်ိဳေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ တူကေလးနဲ႔ တတိန္တိန္ ျမည္ေအာင္ ထုၿပီး အဲဒီ ေရႊေခ်ာင္းကို ျမင္းသံခြာ လုပ္လိုက္သတဲ့။
ျမင္းသံခြာ လုပ္တာ ၿပီးသြားေတာ့ လူစိမ္းဟာ ပန္းပဲဆရာႀကီးကို “ကိုရွ္ခ်ိလိခ္စကား”ေတာင္ၾကားေဒသကို ေခၚသြားသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေတာထဲမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သစ္ရြက္ေတြ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔ ဖံုးထားတဲ့ လိုဏ္ဂူႀကီးတစ္ခုရဲဲ႕ တံခါး၀ကို ေရာက္သြားေတာ့တာေပါ့ကြယ္။
လိုဏ္ဂူႀကီးထဲကေန ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လက္ေနသတဲ့။ ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ မ်က္စိက်ိန္းလြန္းလို႔ သူ႔ မ်က္လံုးေတြကို လက္နဲ႔ အုပ္ထားရတာေပါ့။ အေတာ္ၾကာၿပီးေတာ့မွ သူ႔ မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိုဏ္ဂူထဲမွာ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ အျပည့္ ၀တ္ထားတဲ့ စစ္သည္ေတာ္ေတြဟာ စစ္ခေမာက္ေဆာင္းထားတဲ့ ေခါင္းနဲ႔ ျမင္းကုန္းႏွီးေတြကို မွီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ေတြ႔ရသတဲ့။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ဓားေတြ လွံေတြ ပုဆိန္ေတြကို လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ထားၾကသတဲ့ကြယ္။ အဲဒီ စစ္သည္ေတာ္ေတြနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စစ္ျမင္းႀကီးေတြကို ေတြ႔ရျပန္သတဲ့။ အဲဒီ စစ္ျမင္းႀကီးေတြကို အင္မတန္ ႏူးညံ့တဲ့ ျခံဳေစာင္နဲ႔ အုပ္ထားတယ္။ အဲဒီ စစ္ျမင္းႀကီးေတြကို ေရႊနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ျမင္းသံခြာေတြ တပ္ေပးထားကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္သတဲ့။
လူစိမ္းဟာ ျမင္းႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အနားကို သြားၿပီးေတာ့ “ဒီမယ္ ပန္းပဲဆရာႀကီး။ ဒါ က်ဳပ္ရဲ႕ ျမင္းပဲ။ အရင္တုန္းက တပ္ထားတဲ့ သံခြာကေတာ့ က်ိဳးသြားတယ္ဗ်ာ။ အခု ခင္ဗ်ား လုပ္လာတဲ့ ျမင္းသံခြာကို သူ႔ ေျခေထာက္မွာ တပ္ေပးပါ”လို႔ ဆိုလိုက္သတဲ့။ ဒီေတာ့ကာ ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ သူ လုပ္လာတဲ့ ျမင္းသံခြာကို ျမင္းႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ တပ္ဖို႔ ျပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ျမင္းသံခြာကို မီးနဲ႔ အပူေပးၿပီး တပ္လိုက္တယ္။ ျမင္းႀကီးကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ မႏိုးဘူးတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျမင္းသံခြာ ရိုက္တဲ့ ကိစၥ ၿပီးသြားတာေပါ့ကြယ္။
ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ လူစိမ္းကို ဟုိဟာက ဘာလဲ။ ဒီဟာက ဘာလဲနဲ႔ ေမးခြန္းေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေမးျပန္သတဲ့။ လူစိမ္းက “ဒီလိုဗ်ာ ပန္းပဲဆရာႀကီးရယ္။ ေဟာဒီ လိုဏ္ဂူထဲမွာ ရွိေနတဲ့ စစ္သည္ေတာ္ေတြ အိပ္စက္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ ခ်ီေနပါၿပီ။ သူတို႔ဟာ တစ္ေန႔မွာ အိပ္စက္ေနတာက ႏိုးထလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ အင္မတန္ ျပင္းထန္တဲ့ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းဟာ ေဟာဒီ ကမာၻေျမနဲ႔ ေကာင္းကင္ကို သြက္သြက္ခါေအာင္ တိုက္ခတ္ပါမယ္။ ထင္းရႈပင္ႀကီးေတြဟာ ႏွစ္ပိုင္းခ်ိဳးခံထားရတဲ့ မီးျခစ္ဆံေတြလို က်ိဳးပဲ့သြားပါလိမ့္မယ္။ ေဟာဟိုနားက ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြဟာ ေတာင္ေအာက္ကို ၀ရုန္းသုန္းကား ျပဳတ္က်သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေဟာဒီ လိုဏ္ဂူတံခါးႀကီး ပြင့္လာၿပီး အိပ္စက္ေနတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြဟာ ျမင္းကိုယ္စီ စီးၿပီးေတာ့ အမိပိုလန္ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္မယ့္ တရားေသာ စစ္ပြဲႀကီးကို ဆင္ႏြဲပါလိမ့္မယ္ လို႔ ေျပာလိုက္သတဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ျမင္းသံခြာ ရိုက္တဲ့ ကိစၥ ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ လိုဏ္ဂူႀကီးထဲကေန ျပန္ထြက္လာရေတာ့တာေပါ့။ လူစိမ္းက ပန္းပဲဆရာႀကီးကို သူ႔ရြြာ ျပန္ေရာက္တဲ့ အထိ လုိက္ပို႔ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရြာနားကို ေရာက္ေတာ့ ဒီမယ္ ပန္းပဲဆရာႀကီး ေပးထားတဲ့ ကတိ တည္ပါေစ။ ဒီ အေၾကာင္းေတြ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔ လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာၿပီးေတာ့ ေရႊမႈန္ေတြ အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ သားေရအိတ္ႀကီးကို ပန္းပဲလက္ခ အျဖစ္ ေပးလိုက္သတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီလူစိမ္းဟာ ေတာထဲကို ျပန္၀င္သြားတာေပါ့။
ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ ပါးစပ္ သိပ္ဖြာတာပဲ။ ေပးထားတဲ့ ကတိကို တည္ေအာင္ မထိန္းဘူးကြဲ႕။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ မယားကို လုိဏ္ဂူႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျပသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကိုလည္း ေလွ်ာက္ေျပာသတဲ့။ ဒီလိုေျပာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သားေရအိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ေရႊမႈန္႔ေတြဟာ ဘာမွ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ သဲမႈန္႔ေတြ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ပန္းပဲဆရာႀကီးဟာ ေတာထဲျပန္၀င္ၿပီး လိုဏ္ဂူႀကီး ရွိမယ့္ေနရာကို အႀကိမ္ႀကိမ္း လိုက္ရွာေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ကတိမတည္ရင္ေတာ့ ဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႔ ၾကံဳရတာ ထံုးစံပါပဲကြယ္။
ေမာင္က်ပ္ခိုး ျပန္ေျပာသည္။
၁၃၇၄ ခုႏွစ္ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔။ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္။

Friday, March 15, 2013

'ေနာင္တ'



'ေနာင္တ'


ေနာင္တ
ေရွးဦးအစ ပထမက
ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ပါမူ
သူငါမခ်ြတ္ ၿပဳၿဖစ္မည္။

ေရွးဦးအစ ပထမက
ဒီဟာမေကာင္း မလုပ္ေကာင္းဟု
မသိ၍သာ ၿပဳခဲ့သည္။
 

ေရကုန္ငါးေပ်ာက္ အိုင္လယ္ေရာက္သည့္
ေတာင္ပ်က္ၾကိဳးၾကာ မွိုင္ရရွာသုိ႕
လူမိုက္ ေနာင္တ ေႏွာင္းမွရသည္
ၿပင္၍မရ ႏိုင္ပါတကား။


ပ်င္းေနာင္တ

ပ်င္းေနာင္တဆိုတာ ပ်င္းရိသူမ်ား အတြက္ၿဖစ္ပါတယ္။ ပ်င္းရိမိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ေကာင္းမွန္း သိရဲ႕သားနဲ႕ မလုပ္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ လူတိုင္းမွာလိုလိုရွိခဲ့ပါတယ္။

'ေလာကဓံတရား(၈)ပါး'



'ေလာကဓံတရား(၈)ပါး'


ေလာကဓံ=ေလာကဓမၼ=ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ တရားေတြက ဘာေတြလဲ။ ေရွးဦးစြာ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာကလုိ႔ ေလာကသံုးပါးရွိတာကို မွတ္သားရပါမယ္။

သတၱ၀ါအားလံုးကို စုေပါင္းျပီး သတၱေလာကလုိ႔ေခၚတယ္။ သတၱ၀ါတစ္ဦးစီဟာလည္း သတၱေလာကတစ္ခုစီျဖစ္တယ္လုိ႔ မွတ္ယူရပါမယ္။

သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕ ျဖစ္ရာဘံုဌာနမ်ားက ၾသကာသေလာက လုိ႔ ေခၚတယ္။ အကုသိုလ္ကံ ကုသုိလ္ကံေတြ အက်ိဳးေပးတဲ့အတုိင္း သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ေပၚၾကရတဲ့ ဘံုဌာနေတြက ၃၁-ဘံုရွိပါတယ္။ ငရဲ၊ တိရစာၦန္၊ ျပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဆုိတဲ့ အပါယ္ ၄-ဘံု၊ လူ႔ျပည္နဲ႕ နတ္ျပည္ ၆-ထပ္ ဆုိတဲ့ ကာမသုဂတိ ၇-ဘံုနဲ႕ ျဗဟၼာဘံု ၂၀-ဘံုတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ၾသကာသရွင္းတမ္း



ၾသကာသရွင္းတမ္း


ၾသကာသ =ရွိခိုးပါရေစ၊ ကန္ေတာ့ပါရေစဟု အခြင့္ေတာင္းၿခင္းကို ၿသကာသ
ဟုေခၚသည္။ေလးနက္ေစလိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထင္ရွားပ်ံ႕ႏွံ႕ေစလို
ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ၾသကာသကို သံုးၾကိမ္ဆိုရပါသည္။

ကံသံုးပါး = ကာယကံၿဖင့္ၿပဳေသာအမွုကို ကာယကံ၊ ႏွုတ္ၿဖင့္ေၿပာေသာအမွုကို
ဝစီကံ၊ စိတ္ၿဖင့္ၾကံေသာအမွုကို မေနာကံဟုေခၚသည္။

ရတနာ = ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုးအပ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာဟုေခၚပါသည္။

ၾသကာသရွင္းတမ္း



ၾသကာသရွင္းတမ္း


ၾသကာသ =ရွိခိုးပါရေစ၊ ကန္ေတာ့ပါရေစဟု အခြင့္ေတာင္းၿခင္းကို ၿသကာသ
ဟုေခၚသည္။ေလးနက္ေစလိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထင္ရွားပ်ံ႕ႏွံ႕ေစလို
ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ၾသကာသကို သံုးၾကိမ္ဆိုရပါသည္။

ကံသံုးပါး = ကာယကံၿဖင့္ၿပဳေသာအမွုကို ကာယကံ၊ ႏွုတ္ၿဖင့္ေၿပာေသာအမွုကို
ဝစီကံ၊ စိတ္ၿဖင့္ၾကံေသာအမွုကို မေနာကံဟုေခၚသည္။

ရတနာ = ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုးအပ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာဟုေခၚပါသည္။

ဘုရား = တရားဥႆံု အလံုးစံုကို အကုန္အစင္ သိၿမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘုရား
ဟုေခၚပါသည္။

တရား = အပါယ္ဆင္းရဲ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမက်ေရာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္တတ္ေသာ
ေၾကာင့္ တရားဟုေခၚပါသည္။

သံဃာ = အယူသီလ တူမွ်ၿခင္းၿဖင့္ ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းထားေသာေၾကာင့္ သံဃာဟု
ေခၚပါသည္။

အရိုအေသ = ကိုယ္၊ ႏွုတ္၊ စိတ္သံုးပါးတို႕ၿဖင့္ ညြတ္တြားကိုင္းရွိုင္းၿခင္း။

အေလးအၿမတ္ = တကယ္အဟုတ္ စိတ္ပါပါႏွင့္ ေလးစားၿမတ္ႏိုးၿခင္း။

ရွိခိုး = ရွိခိုးၿခင္းမွာ ကိုယ္ၿဖင့္ရွိခုိးၿခင္း၊ႏွုတ္ၿဖင့္ရွိခုိးၿခင္း၊စိတ္ၿဖင့္ရွိးခိုးၿခင္းဟူ၍ သံုး
မ်ိဳးရွိသည္။ကိုယ္ၿဖင့္ရွိခိုးၿခင္းဆိုသည္မွာ ရတနာသံုးပါး၊ မိဘ၊ ဘိုးဘြား၊ ဆရာသမား
တို႕၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အာရံုၿပဳ၍ ထိၿခင္းငါးပါးၿဖင့္ ရွိခိုးၿခင္းကို ေခၚသည္။ႏွုတ္ၿဖင့္
ရွိခိုးၿခင္းဆိုသည္မွာ ရတနာသံုးပါး၏ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ႏွုတ္ၿဖင့္ထုတ္ေဖာ္၍ ရြတ္ဆိုၿခင္း
ကိုေခၚပါသည္။စိတ္ၿဖင့္ရွိခုိးၿခင္း ဆိုသည္မွာ ရတနာသံုးပါးတို႕၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို စိတ္
ထဲမွာ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၿခင္းကို ေခၚပါသည္။(ေၿခ၊ လက္၊ နဖူး၊ တံေတာင္၊
ဒူး = ထိၿခင္းငါးပါး)

ပူေဇာ္ = ပစၥည္းၿဖင့္ပူေဇာ္ၿခင္း၊ တရားၿဖင့္ပူေဇာ္ၿခင္းႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။

ဖူးေၿမာ္ = ပကတိမ်က္စိၿဖင့္ ဖူးေၿမာ္ၿခင္း၊ အသိဉာဏ္မ်က္စိၿဖင့္ဖူးေၿမာ္ၿခင္း။

မာန္ေလွ်ာ့ = မိမိသႏာၱန္ရွိေသာ မာန္မာနတရားမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ဖယ္ရွားၿခင္း(ရတနာ
သံုးပါးကို ၿမင့္ၿမတ္ရာ၌ ထားၿခင္း)ကို မာန္ေလွ်ာ့သည္ဟုေခၚပါသည္။မာန္ေလွ်ာ့ၿခင္းကို
နိဝါတမဂၤလာဟု မွတ္ပါ။

ကန္ေတာ့ = အၿပစ္ရွိက ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါသည္ဟု ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ၿခင္းကို ကန္ေတာ့
သည္ဟုေခၚသည္။အၿပစ္ရွိ၍ ကန္ေတာၿခင္း၊ ကုသိုလ္ရလို၍ ကန္ေတာ့ၿခင္းဟုႏွစ္မ်ိဳးရွိ
သည္။(ကန္ေတာ့ ဆိုသည္မွာ အကုိလ္ကိုကန္ေက်ာက္၍ ကုသိုလ္ကို ေတာာ့၊ ယူၿခင္းကို
ဆိုလိုသည္။)

အပါယ္ = ခ်မ္းသာကင္း၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုၿပဳခြင့္မရေသာအရပ္ကို အပါယ္ဟုေခၚသည္။

ကပ္ = ငတ္မြတ္ေဘး၊ လက္နက္ေဘး၊ ေရာဂါေဘးတို႕ေၾကာင့္ပ်က္စီးၿခင္းကို ကပ္ဟုေခၚသည္။

ရပ္ၿပစ္ = မဂ္၊ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို မရႏိုင္သည္ကိုစြဲ၍ ရပ္ၿပစ္ဟုေခၚသည္။(ရွစ္ပါးရွိသည္)

ရန္သူ = ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ အေမြခံအေမြဆိုး။

ဝိပတၱိ = ေဖာက္ၿပန္ခ်ြတ္ယြင္းၿခင္းကို ဝိပတၱိဟုေခၚသည္။

ဗ်သန = ေဆြမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ေရာဂါ၊ အယူ၊ အက်င့္ပ်က္စီးၿခင္းကို ဗ်သနဟုေခၚသည္။

မဂ္ = နိဗၺာန္သို႕ေရာက္ေၾကာင္းၿဖစ္ေသာ တရားလမ္းကို မဂ္ဟုေခၚသည္။

ဖိုလ္ = မဂ္၏အက်ိဳးတရားကို ဖိလ္ဟုေခၚသည္။

နိဗၺာန္ = ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတို႕၏။ ကင္းရာ ၿငိမ္းေအးမွုဓာတ္သေဘာကို နိဗၺာန္ဟုေခၚသည္။

နေမာ တႆ = ဘုရားကို ရိုေသေလးစားၿခင္း အစဥ္အလာကို ထိန္းသိမ္းၿခင္းအေနၿဖင့္ နေမာတႆ
ကိုသံုးေခါက္ရြတ္ဆိုရသည္။

ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္း လတေပါင္း

ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္း  လတေပါင္း

အဂၤါရိေနာ  ဒါနိ  ဒုမာ ဘဒေႏၲ ၊  ဖေလသိေနာ  ဆဒနံ  ၀ိပၸဟာယ။
ေတ  အစၥိမေႏၲာ၀  ပဘာသယႏၲိ  ၊  သမေယာ  မဟာ၀ီရ  အဂႌရသာနံ။

ဘေႏၲ     -     ေက်းဇူးငါးပံု  ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္  ျပည့္စံုထင္ရွား  ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။
ဒါနိ  ဣဒါနိ  -  ေဆာင္းကိုလြန္ေျမာက္  ေႏြဦးေပါက္သို႔  ေရာက္လတ္တံုလာ  ယခုအခါ၌။
ဒုမာ      -  တစ္ေခတ္ကူးေျပာင္း  သစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
ဆဒနံ     -  ရွည္ၾကာျမင့္ေညာင္း  ရြက္ေရာ္ေဟာင္းကို။
၀ိပၸဟာယ  -  စြန္႔ပယ္ေသာေထြ  ေၾကြက်ကုန္၍။
ဖေလသိေနာ  -  အသစ္ျဖစ္ေသာအသီးကို  ရွာမွီးၾကကုန္သကဲ့သို႔  ျဖစ္၍။
အဂၤါရိေနာ  -  မီးက်ီးအေသြး နီေတြးေသာရြက္ႏုအပြင့္အဖူးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုၾကေလကုန္၏။

ေတ  -  ထိုသစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
အစၥိမေႏၲာ၀  -  ဥတုလံႈ႔ေဆာင္ အေရာင္ရွိကုန္ၾကသည္  ျဖစ္၍သာလွ်င္။
ပဘာသယႏၲိ  -  ေျပာင္တ၀င္း၀င္း  ထြန္းလင္းေတာက္ပၾကေလကုန္၏။

မဟာ၀ီရ  -  ႀကီးျမတ္ေသာလံု႔လရွိေတာ္မူေသာ  ျမတ္စြာဘုရား။
အဂႌရသာနံ  -  ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ  မျပတ္ၿပိဳးျပက္  တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္  ရွိေတာ္မူ
                   ေသာ  ဘုရားရွင္တို႔၏။
သမေယာ -  ေမြးရပ္ဌာနီ  ျပည္ကပၸီသို႔  ႏွစ္လီစက္ပန္းကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍  ၾကြျမန္းေတာ္မူရန္ 
                ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္  ေကာင္းျမတ္ေသာ  အခ်ိန္ပါဘုရား။



ဘုရားေပးခဲ့ေသာဥပမာ(ကုသိုလ္ & အကုသိုလ္)


အကုသိုလ္ 
၁။ အဆိပ္ပါေသာမိုးခါးရည္ႏွင့္ အကုသိုလ္ကို ဥပမာေပးထားသည္။ဥပမာေပးထားပံုမွာ အဆိပ္ပါ
ေသာမိုးခါးရည္သည္ ေသာက္ဆဲမွာပင္ အဝင္အရမ္းဆိုးၿပီး အရမ္းခါးသလိုေသာက္ပီးလို႕ အဆိပ္ေဆးစြမ္းၿပလာ
လွ်င္လည္း ဒုကၡဆင္းရဲရကာ ေသပြဲဝင္ရသည္။ထိုသို႕ပင္ လူတစ္ ေယာက္သည္အကုသိုလ္(မေကာင္းမွု) အလုပ္
ကိုပင္ပန္းဆင္းရဲၾကီးစြာ(ေစတနာမပါလို႕ပဲလုပ္လုပ္၊ မေပ်ာ္မရႊင္ပဲလုပ္လုပ္၊စိတ္မပါလို႕ပဲ လုပ္လုပ္) အကုသိုလ္
အလုပ္ကိုလုပ္လွ်င္ မ်က္ေမွာက္တြင္လည္းမိုးခါးရည္ကိုေသာက္ရာ အလြန္ခါးသကဲ့သို႕ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရၿပီး
အဆိပ္အစြမ္းၿပခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါဆင္းရဲဒုကၡၾကီးစြာ ေသပြဲဝင္ရသကဲ႕သို႕ အကုသိုလ္ အကိ်ဳးေပးခ်ိန္တန္လာေသာအခါဆင္းရဲဒုကၡမ်ားရသည္။

ယစ္မူးမႈ (၃) မ်ိဳး (ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ)



ယစ္မူးမႈ (၃) မ်ိဳး (ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ)



ျမတ္စြာဘုရားက
ယစ္မူးမႈ (၃)မ်ိဳးကို ေဖာ္ျပထားတာရွိတယ္။


နံပါတ္ (၁)

ယစ္မူးမႈက - "ေယာဗၺနမဒ" တဲ့၊
ငယ္ရြယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ျဖစ္တက္တဲ့ မာန္မာန ယစ္မူးမႈ၊

လူငယ္လူရြယ္ေတြဆုိတာ
သူရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈနဲ႔ အားခြန္ဗလေတြ အေပၚမွာအထင္ႀကီးၿပီး ယစ္မူးေနတက္တယ္။
ယစ္မူးေနၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ရမွာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္၊
အဲဒါကို "ေယာဗၺနမဒ" လို႔ ေခၚတယ္၊


' ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္၊ရဟႏၲာ '



' ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္၊ရဟႏၲာ '

ေသာတာပန္

ေသာတာပန္ဟူသည္ ပထမမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေခၚဆိုသည္။
  ေသာတာပန္ (၂ )မ်ိဳး

(၁)စူဠေသာတာပန္

ခႏၶာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ္ ၊ သစၥာ ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သေဘာတရားမ်ားကို သုတမယ ဥာဏ္ျဖင္႔္ သိျပီး ၊ စိႏၱာမယ ဥာဏ္ျဖင္႔လည္း ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚႏိုင္ျပီး ျဖစ္မႈ ၊ပ်က္မႈ
သေဘာတရားကို ျမင္ေသာပုဂိၢဳလ္။ (၀ိပႆနာ ရႈ၍ ဥဒယ-ဘယ ဥာဏ္ကိုေရာက္ရင္ကို အက်ိဳးမ်ားသည္ဟု ဆရာေတာ္မ်ား ေဟာၾကားၾကသည္။)

အဆင္႔အတန္း
(က) တစ္ဘ၀ ( သို႔ ) ႏွစ္ဘ၀ အပယ္ မလား။
(ခ) အသိတရားအဆင္႔ ( ညာတပရိညာ )
(ဂ) အပြားအဆင္႔ ( တရားအားထုတ္မႈ၍ ဒိဌိမျပဳတ္ေသး ၊ ဒုဗၺလ ( အားနည္းေသာ ) ၀ိပႆနာ )

(၂) မဟာေသာတာပန္

ခႏၶာ ၊ အယတန ၊ ဓာတ္ ၊ သစၥာ ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သေဘာတရားမ်ားကို သုတမယ ဥာဏ္ျဖင္႔္ သိျပီး ၊ စိႏၱာမယ ဥာဏ္ျဖင္႔လည္း ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚရံုသာမကဘဲ ၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ျဖင္႔ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကိဳးစားပြားမ်ားေနေသာေၾကာင္႔ ခႏၶာ(၅)ပါး ၊ ရုပ္နာမ္ (၂)ပါး၏ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္၊ ျဖစ္ပ်က္ကို မုန္း ၊ ျဖစ္ပ်က္၏ဒုကၡၾကီး ခ်ဳပ္ဆံုးမႈကိုပါ ျမင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ ။

မဟာေသာတာပန္ (၄)မ်ိဳး
(က) သတၱကၡတၱဳပရ ေသာတာပန္ = (၇) ၾကိမ္ ပဋိသေႏၶ ေနျပီး နိဗၺာန္၀င္သူ
(ခ) ေကာလံေကာလေသာတာပန္ = လူနတ္ဘ၀ ႏွင္႔ ၂ ဘ၀ေျမာက္မွ ၊ ၆ ဘ၀ေျမာက္အထိသာ ေနျပီးနိဗၺာန္၀င္သူ (၂၊၃၊၄၊၅၊၆ ၾကိမ္ ပဋိသေႏၶ ေနျပီး နိဗၺာန္၀င္သူ )
(ဂ) ဧကဗီဇီ ေသာတာပန္ = လူနတ္ဘ၀ ႏွင္႔ ၁ ၾကိမ္ သာေနျပီး နိဗၺာန္၀င္သူ
(ဃ) ဘံုစဥ္စံ ေသာတာပန္ = သုဒၶါ၀ါသ ျဗဟၼဘံုကိုခ်န္ျပီး က်န္သုဂတိဘံုမ်ား တြင္ တစ္ဘ၀ျပီး ျမင္႔ကာ ျမင္႔ကာ ဘံုစဥ္စံျပီး နိဗၺာန္၀င္သူ ( ၀ိသာခါ ၊ သိၾကားမင္း ၊ အနာတပိဏ္)


သကဒါဂါမ္
သကဒါဂါမ္ ဟူသည္ ဒုတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေခၚဆိုသည္။

အနာဂါမ္
အနာဂါမ္ဟူသည္ တတိယမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေခၚဆိုသည္။

ရဟႏၲာ
ရဟႏၲာဟူသည္ စတုတၳမဂ္ဉာဏ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေခၚဆိုသည္။

ကိုးကား

မိုးကုတ္တရားမွ
by ashintayzaniya (အရွင္ေတဇနိယ အုတ္ဖို)

'ပုထုဇဥ္ေလးမ်ိဳးဆိုသည္မွာ'



'ပုထုဇဥ္ေလးမ်ိဳးဆိုသည္မွာ'


ပုထုဇဥ္ေလးမ်ိဳးတဲ့။ ဘုရားရွင္ ေဟာျပခဲ့တဲ့ ပုထုဇဥ္ေလးမ်ိဳး အေၾကာင္းေလး ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
(၁) အႏၶဗာလ ပုထုဇဥ္၊ 
(၂) အႏၶပုထုဇဥ္ 
(၃) ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္၊ 
(၄) စူဠေသာတာပန္ ပုထုဇဥ္ဆိုၿပီး ေလးမ်ိဳး ရွိပါတယ္
 အႏၶဗာလ ပုထုဇဥ္ ဆိုတာကေတာ့ အႏၶဆိုတာ ကန္းတာ ဗာလဆိုတာ မိုက္တာပါ။ အဓိပၸါယ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကန္းေသာ မိုက္ေသာ ပုထုဇဥ္ ဆိုၿပီးေတာ့ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ပါတယ္။ အႏၶဗာလပုထုဇဥ္ ဆိုတာကေတာ့ ပရမတ္တို႕ ပညတ္တို႕ ခႏၶာတို႕ သစၥာတို႕ကို ဘာမွ မသိျမင္တတ္ပါဘူး။ ၀ိပႆနာဆိုတာကို ၾကားေတာင္ မၾကားခ်င္တာပါ။ ၀ိပႆနာနဲ႕ လံုး၀မထိေတြ႕ဘူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေပါ့။ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ဆိုတာလည္း အယံုၾကည္ မရွိတဲ့အတြက္ ဘာတစ္ခုမွ ေကာင္းတာမလုပ္ပဲ အကုသုိလ္ ျဖစ္စရာေတြသာ ျပဳလုပ္မိေသာ မိုက္မဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးပါ။ သူ႕ကေတာ့ မိုက္လည္းမိုက္တယ္ ကန္းလည္းကန္းတဲ့တြက္ အႏၶဗာလ ပုထုဇဥ္လို႕ ေခၚတာေပါ့။

အနာထပိဏ္ နဲ႕ ၀ိသာခါ



အနာထပိဏ္ နဲ႕ ၀ိသာခါ...
ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ေကာသလတိုင္း သာ၀တၱိျပည္၌ လူဦးေရ ၇-ကုေဋရွိသည္။ ၅-ကုေဋမွာ အရိယာျဖစ္၍ က်န္ ၂-ကုေဋမွာ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ၾက၏ ။ သာ၀တၱိျပည္ အနာထပိဏ္ႏွင့္ ၀ိသာခါတို႔သည္ သာသနာကို ေထာက္ပံ့ရာ၌ ထင္ရွားသူႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းဒကာၾကီး အနာထပိဏ္

အနာထပိဏ္၏ ငယ္မည္မွာ သုဒတၱျဖစ္၍ ရာဇျဂိဳလ္သူ သူေဌး၀ိသာလ၏ ႏွမ ပုညလကၡဏာႏွင့္ ထိမ္းျမားခဲ့သည္။ ကာဠမည္ေသာ သားႏွင့္ မဟာသုဘဒၵါ ၊ စူဠသုဘဒၵါ သုမနာသာသမီးသံုးေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္သည္ ဒုတိယ၀ါအျဖစ္ ရာဇျဂိဳလ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ႏွစ္မွာပင္ အနာထပိဏ္သည္ ရာဇျဂိဳလ္သို႔ အေရာင္းအ၀ယ္သြားရာမွ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေတြ႔ရျပီး ေသာတာပန္အရိယာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

လ်ိွဳ႕၀ွက္ခ်က္



လ်ိွဳ႕၀ွက္ခ်က္
,,,,,,,,,,,,,,,,
တစ္ခါက ျမစ္နားကမ္းနားမွာ႐ိွတဲ့ အဘိုးအိုနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ေျမးမေလးပာာ ငါးဖမ္းတဲ့အလုပ္နဲ႕ အသက္ေမြး ႀကတယ္။

အဘိုးအိုက ငါေတြဖမ္းလာရင္ ေျမးမေလးက ငါးေတြကို လိုက္ေရာင္းေပးတယ္။ အဘိုးအိုပာာ ငါးအင္မတန္ေပါတဲ့ လ်ိွဳ႕၀ွက္တဲ့ ေနရာေတြကို သိထားတယ္။

ေႏြရာသီမွာ ဘယ္ေနရာ ငါးေပါတယ္။ မိုးနဲ႕ ေဆာင္းရာသီမွာ ဘယ္ေနရာ ငါးေပါတယ္ဆိုတဲ့ ရာသီအလိုက္ ငါးေတြရဲ႕ က်က္စားရာ ေနရာေတြကို သိေနတယ္။

ဒါေႀကာင့္ သူ႕တစ္သက္မွာ ဒီအလုပ္ပာာ အင္မတန္ ၀င္ေငြေကာင္းျပီး စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္တယ္။ သူပာာ ေလာဘမႀကီးဘူး။ တစ္ရက္စာ စားေလာက္ရင္ အိမ္ျပန္လာေလ့႐ိွတယ္။

သူပာာ ငါးေတြက္ို သတ္ေနရေပမယ့္ သူ႕ေျမးမေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ အ ကုသိုလ္အလုပ္ကို ေပးမလုပ္ခိုင္းဘူး။ ငါးေတြေရာင္းခိုင္းရတာေတာင္ စိတ္မေကာင္း ျဖ စ္ေန တယ္။ ေျမးမေလးက သိပ္ေခ်ာတာကိုး။

အသက္ကလည္း ႀကီးလာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ကလည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာျပီဆိုတာ အဘိုးအိုက ရိပ္စားမိလာတယ္။ သူ႕ ရဲ႕ေျမးမေလးကို သူမေသခင္ စိတ္ခ်သြားခ်င္တယ္။ ဒီအလုပ္ျဖင့္ အသက္မေမြးေစလို။

ဒါ့ေႀကာင့္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အဘိုးအိုပာာ ႐ြာသားေတြကိုေခၚျပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေတြကို အကုန္ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ အခ်ိန္ႀကာလာေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေတြမွာ ငါးပာာ တစ္ေကာင္တေလေတာင္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။

စား၀တ္ေနေရးက ႀကပ္တည္းလာခဲ့တယ္။ ေျမးမေလးကို ေခၚျပီးဆံုးမ စကားေျပာတယ္။
"ေျမးေလးေရ။ အခုဆို အဘိုးတို႕မွာ စား၀တ္ေနေရးက ခက္ခဲလာျပီ။ ငါးလည္း ဖမ္းမရေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ဘာ့ေႀကာင့္လဲ သိလား"
"သိတာေပါ့ အဘိုးရယ္။ အဘိုးက လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေတြ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ အားလံုးက အဲ့ေနရာကို သြားျပီး ေလာဘနဲ႕ ဖမ္းလိုက္တာ ငါးေတြ မက်န္ေတာ့ဘူးေပါ့။ က်န္တဲ့ငါးေတြလည္း ေနရာေျပာင္းကုန္ျပီေလ။ "
"မွန္တယ္ေျမးေလး။ အဘိုးပာာ ေျမးေလးအတြက္ အဘိုးမေသခင္ အေမြေပးခဲ့ခ်င္တာ။ အဘိုးမွာ ဘာအေမြမွ ေပးစရာ မ႐ိွဘူး။ ဒါေႀကာင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေတြကို ျပလိုက္တာပာာ ေျမးေလးကို အကုသိုလ္ အလုပ္နဲ႕ အသက္မေမြးေစဘဲ သမၼာအာဇီ၀က်က် ေငြ႐ွာတတ္လာေအာင္ ကုသိုလ္ အေမြေပးလိုက္တာပဲ။

ေနာက္ျပီးေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မျပသင့္ဘူးကြယ့္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ျပလိုက္ရင္ တန္ဖိုး ကအလိုလိုက်ေတာ့တာပဲ။

ဥပမာ ေျမးေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ရင္သားတို႕ ဒူးတို႕ ေပါင္တို႕ကို အမ်ားျမင္ေအာင္ မျပရဘူးကြယ့္။ အဲ့ဒါက မိန္းကေလးရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေလ။ျပလိုက္ရင္ တျဖည္းျဖည္း တန္ဖိုးက က်လာမွာပဲ။ ျပစေတာ့ စိတ္၀င္စားမယ္။ ေနာက္ပိုင္း ႐ိုးလာေတာ့ ဘယ္သူမွ ႀကည့္ခ်င္မွာ မပာုတ္ေတာ့ ဘူး။

အဘိုးကေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ ေျမးေလးက ေတာ့ ငယ္ေသးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အကုသိုလ္နဲ႕ အသက္မေမြးပါနဲ႕ကြယ္။ စားစရာမ႐ိွလို ငတ္ရင္ တစ္ဘ၀ပါပဲ။ သံသရာ အဆက္ဆက္ခံရေတာ့မယ္။ အဘိုးပာာ ေနာင္တကို ျပင္ဖို႕ အခ်ိန္ပာာ အခ်ိန္ပိုင္းေလးပဲ ရလိုက္တယ္။

သမၼာအာဇီ၀နဲ႕ အသက္ေမြးပါ။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းပါလို႕ ဆံုမစကားေလးပဲ အေမြေပးလိုက္ပါ တယ္ေျမးေလးရယ္။"
အားလံုး နားလည္သေဘာေပါက္နိုင္ပါေစ။
အားလံုးကို ခင္မင္လ်က္
ျပည္ျငိမ္း